Slikarstvo...

verujem da svako od nas ima svog favorita medju svetskim i domacim slikarima...pred cijim delima ostanete bez daha...ja cu da vam predstavim meni najdazeg slikara...pred cijim se slikama smrznem i nekoga koji nije slikao nego pravio fotografije rukom...pogledajte...

Caravaggio

Život Michelangela Merisija, poznatiji kao Caravaggio, gotovo je dramatičniji i živopisniji od njegova slikarskog opusa koji mu je priskrbio općenito priznati status utemeljitelja baroka i jednog od najutjecajnijih slikara svih vremena - da citiramo Roberta Longhija: “Bez njega ne bi postojali Ribera, Vermeer, La Tour i Rembrandt, a umjetnost Delacroixa, Courbeta i Maneta bila bi potpuno različita. ” Čak i veliki zagovornik renesansne umjetnosti Bernard Berenson, koji nije bio sklon njegovoj umjetnosti, ustvrdio je da je Caravaggio, “uz iznimku Michelangela, izvršio veći utjecaj od bilo kojeg talijanskog slikara”. Michelangelo Merisi rođen je 29. rujna 1571., najvjerojatnije u Milanu, gdje je proveo najranije djetinjstvo.
Caravaggiova umjetnost, kao i cijelo razdoblje baroka, nije bila osobito cijenjena sve do prevrednovanja u prvoj polovici 20. stoljeća Povjesničari umjetnosti smatraju da je na kasniji razvoj Caravaggiova osebujnog stila mnogo veći utjecaj imao Giorgione, kao i tadašnja naturalistička struja lombardskog slikarstva koja se sučeljavala s formalizmom manirizma koji se, prešavši stvaralački vrhunac, pretvarao u akademizam. Iako će vrlo malo stilski baštiniti od svog učitelja, Caravaggio je izvrsno savladao slikarsku tehniku u Peterzanovoj radionici, što ga je početkom 90-ih potaknulo da iskuša svoje umijeće u tadašnjoj vodećoj svjetskoj umjetničkoj metropoli Rimu. Detalji Caravaggiova puta u Rim nisu poznati, no očigledno je prije toga proučio firentinsku i venecijansku renesansu i manirizam, freske Niccoléa dell'Abbate u Bologni, i slike Sofonsibe Anguiscole u Cremoni.
Dramatski intenzitet postignut je kontrastom osvijetljenih i zatamnjenih dijelova, no širenje svjetla, kao i svi ostali detalji izvedeni su na uvjerljivo naturalističan način, bez dotad uobičajene popratne ikonografije anđela. Caravaggiova slikarska sekularizacija biblijskih motiva još je drastičnije došla do izražaja u nekoliko odbijenih verzija “Obraćenja sv. Pavla” (oko 1601.) u kojima je istaknutiji lik konja koji je sa sebe zbacio budućeg sveca nego ležeći lik sv. Pavla.
Kao što je već spomenuto, njegov ga je vulkanski temperament dovodio u sukob sa zakonom, odakle su ga redovito spašavali njegovi pokrovitelji, ali nakon što je 29. svibnja 1606. priznao ubojstvo mladića Ranuccija Tomassonija nakon svađe tijekom igre slične suvremenom tenisu, Caravaggio je bio prisiljen otići u prognanstvo u Napulj i Maltu gdje je, ishođenjem statusa pobožnog viteza, želio izmoliti papinsko pomilovanje. Tijekom boravka na Malti slika svoju jedinu potpisanu sliku “Pogubljenje sv. Ivana Krstitelja” (1608.). Odlukom da svoj potpis ispiše krvlju koja lipti iz svečeve rane Caravaggio je želio podsjetiti na neke svoje gotovo podjednako fatalne i brutalne dogodovštine koje je oličio i u dojmljivim prizorima Kristova bičevanja. Nakon što je i u Napulju preživio okrutan i gotovo smrtonosni napad, koji je potaknuo glasine o njegovoj smrti, ozbiljno ranjeni Caravaggio utaborio se u mjestašcu Porto Ercole, nedaleko od Rima, ali pod upravom španjolske vojske, nestrpljivo iščekujući vijesti o pomilovanju. Nažalost, usprkos trudu moćnih zagovarača, Caravaggio nije dočekao vijest o oprostu te je 18. srpnja 1610. ubijen pod nikad razjašnjenim okolnostima, ne navršivši 40 godina. Iako je imao niz, isprva ne osobito poznatih, a poslije i slavnih sljedbenika, Caravaggiova umjetnost, kao i cijelo razdoblje baroka nije bilo osobito cijenjeno, sve do prevrednovanja u prvoj polovici 20. stoljeća, kada je prepoznat kao jedan od ključnih inovatora cjelokupne povijesti slikarstva.

evo i njegovih najpoznatijih dela...

TOULOUSE-LAUTREC

Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec rodjen je u Albi u Francuskoj 24. novembra 1864.godine. Iako je, posle akademskog skolovanja, otkrio i primenjivao direktnu paletu impresionista, Lautrec je najvecim delom svoje karijere, izuzimajuci samo pojedine slike, ostao crtac koji se sluzi bojom da bi produbio i naglasio linearni ritam svojih slika i litografija u boji. Lautrecova tipicna tehnika je crtez kojem se dodaje boja dugim, jasno definisanim potezima kista. Postoji izvesna karikaturalna strana u njegovom crtezu, kao sto postoji izvesna pomalo agresivna gorcina u njegovom koloritu.

Pravio je plakate za Aristida Briana i druge; litografisao je jelovnike i pozorisne programe. Ilustrovao je knjige i izradjivao litografije za stone mape. Radio je slike za ilustrovane magazine kao sto je bio "Le Rire". Slikao je portrete pisaca i prostitutki. Tuluz-Lautrecova linija, incizivna i nervozna, bila je veoma podesna da izrazi izvestacenost plesacica i clowna u Moulin-Rougeu. I kako forma na njegovim plakatima potice obicno jedino od sugestivne snage kontura, ona je veoma prociscena. Boja, koja je naneta u znatnim povrsinama produhovljenija je, akordi su redji i zanimljiviji.

U ludnici u Nejiu (1899), u blizini Bulonjske sume, naslikao je divne serije cirkuskih skica. To je ostao najsnazniji i najostrije umetnicki zapazen prikaz cirkuskog zivota. Zbog tih slika su ga pustili iz ludnice; kasnije je imao obicaj da kaze: "Kupio sam sebi slobodu crtanjem." Umro je 9. septembra 1901. u Malromeu.

VINCENT VAN GOGH

Vincent van Gogh (1853-1890) jedno kratko vreme ucio je kod Movea, koji je bio dosta dobar pejzazista; ali je uglavnom bio samouk, crtajuci, slikajuci, citajuci, studirajuci tudje slike sa velikom upornoscu. Njegovo slikarstvo je preuzelo na sebe misiju da izrazi ljudsku dramu i moru postojanja. Boja peva, vristi ili se izliva na platno samo zato da bi se njome docarala osecanja i strasti. Kist ne razmazuje boju, vec u njoj kopa brazde jednim uzbudjenim stilom koji je i sam prozet ljudskom morom. Pazljivom ljudskom oku i lirskoj snazi impresionizma, Van Gogh suprotstavlja drugi pravac: dramaticni ekspresionizam, pun podsticaja. Forme i boje nisu vise uzimane kao sredstva za reprodukovanje utiska i prirode, vec kao izrazaj jednog "dusevnog stanja". Ovako visok stepen izrazajnosti on postize smelom upotrebom boje, mnogo intenzivnijom nego sto je do tada u umetnosti bilo uobicajeno, novim i neobicnim harmonijama boja, a takodje i zestokim potezima linija i cetkice.

1886. godine on dolazi u Pariz gde se, pod uticajem impresionista i japanskih estampi, njegova paleta rasvetljava, potez postaje slobodniji, a teme vedrije. U februaru 1888. odlazi u Arl odakle pise: "Na jug sam otisao iz hiljadu razloga: pre svega da bih video svetlost drugciju nego na severu, gde su boje prizme ugusene maglama, i da bih se priblizio nacinu misljenja i osecanja Japanaca." Vraca se seoskim temama i pejzazima iz svog holandskog perioda, ali sada su to vedre teme pune zivotne radosti i ljubavi prema zivotu, u kojima vise nema traga sumornosti iz njegovog pocetnog perioda. U dusevnoj bolnici San-Remi blizu Arla njegov umetnicki izraz ulazi u novu fazu, njegove slike su pune vapijuce, tragicne izrazajnosti, prigusenih boja i beskrajnih spiralnih kovitlaca.

"Spavaca soba u Arlesu"

"To je naprosto moja spavaca soba, samo sto tu boja mora da odigra svoju ulogu i da dajuci sredstvom uproscenja neki visi stil stvarima, napominje pocinak ili uopste san. Gledanje te slike treba da odmara glavu ili radije imaginaciju. Zidovi su bledo ljubicaste boje. Pod se sastoji od crvenih kvadrata. Drvo kreveta i stolica je zuto kao maslac, a plahte i jastuci veoma svetle limunske zelene boje. Pokrivac je grimiznocrven. Prozor zelen. Toaletni stolic narandzast, a lavor modar. Vrata su boje jorgovana. I to je sve; nista drugo nema u toj sobi sa zatvorenim prozorskim kapcima. Punoca namestaja jos mora da izrazi duboki odmor. Vidimo jos portrete na zidu, te ogledalo, peskir i nekoliko komada odece. Ram ce biti – posto u slici nema bele – beli. A to da bi se osvetio za prisilno mirovanje koje sam morao da podnesem. Na tome cu raditi jos citav sutrasnji dan, ali ti vidis kako je jednostavna zamisao. Senke i bacene senke su izostavljene, to je slikano jednolicnim i otvorenim bojama, kao tkanina." (Van Gogh)

"Suncokreti"

U avgustu 1888. Van Gogh je zapoceo svoja cuvena ulja s motivima suncokreta. Zamisljao ih je kao dekoraciju za atelje u koji se uskoro trebao useliti i Gauguin. Na pocetku je ta serija trebala obuhvatiti sest, a zatim dvanaest slika "simfonija u plavom i zutom". Van Gogh, medjutim, nije svoj plan proveo do kraja. Kod dva jos postojeca primera radi se o kopijama koje su nastale u januaru 1889. Umesto svetlo na tamnom, ovde je primenio svetlo na svetloj podlozi. Nema senki, ni tradicionalnog modeliranja. Dominantna je zuta boja sa malim delovima zelene boje.

Ja sam malko caknuta, pa obozavam caknute slike...sta cu kad ih volim....

Klod Mone

Mone se smatra začetnikom impresionizma i njegovim najdoslednijim i najuticajnijim predstavnikom. 1890. Klod Mone je bio u mogućnosti da u Živerniju, gde se nastanio još 1883, kupi veliku kuću sa imanjem koje je brojnim kupovinama godinama povećavao, i sa ogromnom energijom i oduševljenjem uspeo je od njega da stvori ne samo dom za porodicu, već i svoj sopstveni raj – vrt, o kome su mnogi govorili i pisali.

Uprkos poteškoćama i neprihvatanju meštana, Mone je uz pomoć iste one volje koju je iskazao i u slikarstvu uspostavio svoju vladavinu nad prirodom. Postavljajući paralelne granice prema vrsti i boji, planirajući i određujući, on je svakoj biljci dao odgovarajuće mesto, imajući pri tom na umu motive za slike. Vrt je postao deo Monea, ušao je u njegovu dušu i (što je za njega najvažnije) u njegovo oko.

Ono za čim je tragao bila je harmonija celine, celokupan utisak. Živerni nije bio na Seni, ali je imao malu reku Ept i veći broj potoka, tako da je Mone mogao da uživa, i zahvaljujući tome, on se ponovo vraća svom starom motivu – vodi, koja je proticala svuda oko njega, dodavajući joj pri tom i neke nove elemente koje je pronalazio u svojoj bašti.

Zapravo, početkom 90-ih kupio je ispod kuće polje koje je od njegovog imanja bilo odvojeno železničkim šinama i pretvorio ga u bazen - vrt na vodi, uz pomoć potočića koji su tuda proticali. Godine 1895. izgradio je i lučni drveni most, sličan mostovima sa japanskih drvoreza preko koga su visile vistarije i on će kasnije postati tema novih slika.

Osnovni motiv i glavnu inspiraciju njegovih slika na kojima je radio poslednjih trideset godina Moneu će predstavljati bazen sa bujnom travom i algama koje su tu rasle, irisima, trskom i žalosnim vrbama oko ivica, kao i plutajućim lokvanjima koji su se nalazili na površini.



O Moneu se mora zakljuchiti sledece: njegov jezik, ma koliko strog bio, nije jezik formalista. Rekao bih suprotno: to je jezik pobunjenika i revolucionara. Chovek koji je chuvao svoj intimni zivot, imao malo pravih prijatelja i chesto bivao sam. U slikarstvu nije bio intimist kao shto to moze biti sitnichav i povrshan verist. Mone je disao drukchijim plucima i posedovao drukchiju sposobnost razmishljanja i poetskog senzibiliteta. Veliki umetnik je spoznao samog sebe i to ne samo kao choveka svog vremena nego i iznad svog vremena. A njegov osobeni nachin izrazavanja je bio toliko dubok da mu nije bilo potrebno da se inspirishe socio-literarnim rukotvorinama. Srecom, nije bio intelektualac.
Spoznao je u dubini svoje vizije izvesna previranja "Velikog stoleca" i tunu pojavu uzdrmanih struktura, dok se bistra voda mshala s mutnom u iznemoglom vrtlogu koji je ponekad i sasvim presushio.
Shto je danas, s distancom mnogih decenija, zaista prorochki.


Plaza Saint-Adresse (1867)
Ulje na platnu, 75 x 101 cm
Chikago, Umetnichki institut


Sunrise


Regate u Arzanteju (1872)
Ulje na platnu, 48 x 73 cm
Pariz, Muzej Jeu de paume


Makovi i detalji (1873)
Ulje na platnu, 50 x 65 cm
Pariz, Muzej Jeu de paume


Lokvanji zeleni odsjaj
(1916-1923)
Pariz

U Parizu 14. novembra 1840. godine, u ulici Lafit rodjen je Klod Mone. 1845. godine porodica Mone se seli u Avr. 1846. godine Mone upoznaje Ezena Budena koji ce ga nauchiti da slika pejzaze "en plein air".1859. Mone odlazi u Pariz. U pochetku slika na jednoj "slobodnoj akademiji" koju posecuju ne samo Delakroa i Kurbe, vec i grupa buducih impresionista. 1860/1862. godine Mone odlazi na odsluzenje vojnog roka u Alzir gde ga ocharavaju boje i svetlost juga. Sa Renoarom, Bazijem i Sleom, 1863. godine Mone slika u pleneru u shumu Fontenblo, ali ga josh privlachi genijalnost Delakroa. Mone prvi put izlaze 1865. godine na Salonu i postize skroman uspeh. Upoznaje Kamij Donsije koja ce postati njegova dugogodishnja zivotna saputnica. 1866. godine prihvacen je za Salon. Potezi kichicom su vec impresionistichki, ali ne i boje. Nedostaje jedinstvo izmedju predmeta previshe statishnih i onih koj pokrece vetar. 1867. godine slika zimske pejzaze u blizini imanja Sen Simeon. U avgustu radja mu se sin Zan. 1868/1869 godine, njegove slike su prihvacene za Salon. Zola pishe o Moneu veoma pozitivno. Seli se u Etreta, a finansijski ga pomaze trgovac Godiber. Mone i Renoar slikaju jedan pored drugog ispred chuvenog pristanishta Grenujer. 1870. godine, Mone se zeni Kamijom i seli se u Truvil, u Normandiju. Posle izbijanja francusko-purskog rata bezi u London gde upoznaje Dobinjija i Pisaroa. Chesto slika duz obale Temze ili u maglama Hajd Parka. U muzejima otkriva Ternera i Konstabla. Upoznaje trgovca Diran-Riela koji ima galeriju u Nju Bond Stritu. 1871/1873 godine, Mone odlazi u Holandiju. Ocharan je njenim pejzazima, a u Amsterdamu otkriva japanske grafike. U Parizu ga vidjaju u kafeu Gerboa. Mane mu nalazi kucu u Arzanteju i tamo s Renaoarom slika pejzaze na vodi. Oprema ploveci atelje. Vec je na chelu grupe impresionista. 1874/1875 godine prva prodaja bankara Oshedea. U ateljeu fotografa Nadara na Bulevaru de Kapisin, 25. aprila otvorena pva izlozba "Udruzenja slikara, skulptora i gravera" koja je u ochitoj suprotnosti sa zvanichnom umetnoshcu chija se dela izlahu na Salonu. 1876. godine Sezan upoznaje Monea s kolekcionarom Shokeom. U aprilu se odrzava druga izlozba grupe, ali ne nailazi na uspeh kod kritike. Mone se zaljubljuje u Alisu Oshede. 1877/1879. godine u palati Druo se priredjuje izlozba za izlozbom koje naglashavaju slobodnu kreativnost impresionista. Radja mu se drugi sin, Mishel. U trideset trecoj godini umire njegova saputnica Kamilj. 1880/1885. godine, izlaganjem 18 Moneovih slika na Salonu inaugurisan i Sharpantjeov chasopis "La vie moderne". Mone chesto odlazi u Normandiju jer ga privlache pejzazi, more i atmosfera tog kraja. U aprilu 1881. godine dolazi do raspeca medju impresionistima. U martu 1883. godine, samostalna izlozba od 50 slika kod Diran-Riela. Mone odlazi s Renoarom na italijansku obalu, u Bordigeru. Trgovac Peti se 1884. godine zainteresovao za Moneovo slikarstvo i reshio da organizuje medjunarodnu izlozbu. 1886/1890. godine Mone ponovo odlazi u Holandiju, a zatim u Etreta gde se njegovim slikama odushevljava Zefroa. U maju i junu 1887. godine posredstvom Diran-Riela izlaze u Njujorku, a 1888. u Antibu. U Ziverniju 1890. godine pochinje da slika Lokvanje. 1891/1895 - U januaru ponovo slika zimu na Senil 1892. godine slika seriju Katedrale u Ruanu. Shesnaestog jula se zeni Alisom. U februaru i martu 1893. godine nastavlja s temom Katedrale. 1895. godine boravi u Norveshkoj gde obilno slika fjordove i zimske pejzaze. 1896/1899. godine, Mone se vraca na mesta u kojima je boravio kao mlad. Na II bijenalu u Veneciji, 1897. godine izlozeno je 20 njegovih slika. Tokom leta 1899. godine, slikar je u Londonu i tamo slika seriju pogleda na Temzu. Te jeseni u Ziverniju nastavlja ciklus Lokvanja na kojem ce raditi do kraja zivota. 1900/1907 vraca se u Francusku, zatim odlazi u London, pa se opet vraca u Ziverni i nastavlja s Lokvanjima, 1904. U oktobru odlazi u Madrid da vidi Prado. 1905. zahvaljujuci Diran-Rielu, u Londonu se odrzava velika izlozba impresionista. 1908/1915 Mone poboleva i vid mu slabi. U septembru je u Veneciji i tamo slika, ocharan svetloshcu, vodom, strukturama i atmosferom. 1909. godine ponovo radi na Lokvanjima. 1911. godine umire Alisa. 1912. godine zavrshava prikaze Venecije. 1914. godine umire njegov stariji sin Zan. 1916/1926. godine, poshto ga je Klemanso ohrabrio, pravi najveci atelje u Ziverniju i slika Lokvanje s chudesnom voljom. 1919. godine umire Renoar. Moneov vid sve vishe slabi. 1922. godine skoro slep od katarakta, i dalje ochajnichki slika u pleneru. 1923. godine je izvrshena operacija na ochima koja je dovela do izvesnog poboljshanja, ali umetnik je potpuno sam, tuzan, uplashen i obeshrabren. 06.12.1926. godine, Mone je umro.

atelje-davidovic

DRAGAN ILIĆ – DI VOGO

- Rodjen 7. septembra 1962. godine u Beogradu, Srbija.
- Profesionalno se bavi slikarstvom od 1990. godine.
- Od 1991. godine izlaže samostalno i na mnogobrojnim grupnim izložbama:
Beč, Požarevac, Beograd, Herceg Novi, Priština, Sarajevo, Gornji Milanovac,
Banja Luka, Atina, Pariz, Los Anđeles, Grac, Kastroreale, Madrid, Rim...
- U statusu slobodnog umetnika je od 2001. godine.
- Član je likovne grupe PARALAKSA.
- Član je udruženja likovnih umetnika ESNAF.
- Namerno živi i slika u Beogradu.

...jedan od najvecih umova ikad rodjenih, na zalost zive u vreme kada je sve novo bilo posast...ali i danas jedan od najvecih....

Leonardo da Vinci

Leonardo da Vinci (selo Vinci, Toscana, Italija, 1452. - zamak Clos-Lucé, Amboise, Francuska 1519) italijanski slikar, arhitekt, izumitelj, muzičar, kipar, pripovjedač, matematičar i inženjer.

Ukratko - najveći genij renesanse, čovjek koji utjelovljuje renesansni ideal svestrana čovjeka - višestruko nadarena čovjeka neutažive znatiželje i žudnje za novim spoznajama. Samo jednostavno nabrajanje njegovih neumjetničkih interesa graniči s neshvatljivim: anatomija, botanika, kartografija, geologija, matematika, aeronautika, optika, mehanika, astronomija, hidraulika, akustika, niskogradnja, tehnika proizvodnje oružja, planiranje gradova.

Njegova djela "Posljednja večera" (1495-97) kao i "Mona Lisa" (1503-06) spadaju među najpopularnije i najutjecajnije slike renesanse, dok njegovi spisi odražavaju duh znanstvenog istraživanja i mehaničke inventivnosti koja je bila stoljećima ispred svoga vremena.

evo nekih njegovih slika i skica...

...ja ne mogu da odolim...evo jos nekog koga ne smem preskociti...

Michelangelo Buonaroti je rodjen 6.marta 1475. u mjestu Kapreze u Toskani, koju napusta jos u djetinjstvu. Odrastao je u Firenci, gdje je veliki uticaj za njegovo afirmisanje kao umjetnika imao atelje brace Ghirlandaio. U 13-oj godini odlazi na ucenje u park sv.Marka, umjetnicku Akademiju na otvorenom. Veliku podrsku njegovom radu davao je Lorenzo Medici, tj. porodica Medici. 1494. god. on napusta Firencu i odlazi u Rim u kom boravi cetiri godine. Iz tog vremena potice njegovo prvo remek-djelo Pjeta iz crkve sv.Petra, zatim David, simbol nanovo zadobijene slobode, kao i veliki poduhvat u Sikstinskoj kapeli. Taj titanski poduhvat koji je trajao 4 godine, izlagao je umjetnika velikim fizickim naporima i zavrsen je 1512.
1527. imenovan je za glavnog upravitelja i izvrsitelja za pitanja odbrane od strane republikanske vlade grada Firence, nakon cega Michelangelo napusta Firencu i odlazi u Francusku, gdje za francuskog kralja Fransoa I. Po povratku u Firencu, koja je pala u ruke carske vojske, Michelangelo nastavlja rad na biblioteci Laurencijana. U zadnjim godina zivota su nastala njegova najznacajnija djela medju kojima su i cetiri Pjete. Umro je 18. februara 1564. u Rimu, a sutradan je uz velike pocasti sahranjen u crkvi Santa Kroce u Firenci

Skulptura - Najznacajnija djela:
-David
-Pjete
-Non-finiti

David je narucen 1501. kada je Michelangelo imao 36 godina. To je statua tijela oslobodjenog iz mermerne tamnice. Prividno spokojan, Davod izgleda kao da ga raspinje neka ogromna psihicka energija koja nema oduska u fizickoj snazi. David je simbol obnove repunlikanske slobode Firence.

Velicanstvene Pjete predstavljaju motiv Hrista na rukama Bogorodice. Ima ih cetiri: Pjeta Palestrina, Rondanini, Pjeta iz crkve sv.Petra i Pjeta iz firentinske Katedrale.

Figure nazvane Non-finiti su nedovrsene figure koje cine najznacajniji dio Michelangelovog vajarstva. U njima se nazire grc kolosa koji se opire stegama grube materije iz koje se nikada ne moze osloboditi.




Slikarstvo - Najznacajnija djela:
-Sikstinska kapele(frkeske na svodu)
-Sveta porodica

Oslikavanje svoda Sikstinse kapele papa Julije II je 1508. povjerio Mivhelangelu koji je ogromni svod izdjelio na odvojene odjeljke i zone koji predstavljaju i sastavne dijelove jedinstevene strukture. Na deset slika u sredisnjem dijelu prikazani su dogadjaji pri stvaranju svijeta, ljudski grijesi i nihove kazne. Stvorena je idealna veza izmedju Starog zavjeta i Novog zavjetakoji su predstavljeni kroz prizore na svodu.

Sveta porodiva je slika koja predstavlja Isusa sa rukama polozenim na Marijinu glavu, aludirajuci na njegovu bozansku nadmocnost u odnosu na Mariju.



Arhitektura - Najznacajnija djela:
-Kupola bazilike sv.Petra u Rimu
-Trg Kampidoljo
-Predvorje biblioteke Laurencijana

Kupola je radjena po uzoru na kupolu crkve sv.Marije u Firenci, visoka oko 133m i precnika oko 42m. Gradjena je od betona sa manjim kupolama i tornjevima na sva cetiri ugla osnove. RTadovi na kupoli traju sve do njegove smrti, pa i tada nisu privedeni kraju
Trg Kampidoljo, koji se nalazi u Rimu, je sa tri strane zatvoren palatama, cetvrta strana je otvorena i uradjena u obliku terase koja gleda prema gradu. U srdedinu trga postavljena je statua Marka Aurelija. Citav projekat zasnovan je na principu nosaca i grede.

Velicanstvena biblioteka Laurencijana cuva bibliografsko blago porodice Medici u kojoj su sacuvani anticki i humanicki rukopisi. Prostorija je horizintalno podjeljena u razmjerama koja ne dopusta nijedno praviko arhitekture. Dvostruki stubovi stoje u zidu i nista ne podupiru. Kontrasti svetlog i tamnog koji su ostvareni arhitektonskim sredstvima su do bola gotivni.